26 Οκτωβρίου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου. Στις 26 Οκτωβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου, ο οποίος αγωνίστηκε για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης ως αξιωματικός (ανθύπατος) του ρωμαϊκού στρατού και μαρτύρησε διά λογχισμού επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού. Πολιούχος και προστάτης της Θεσσαλονίκης.
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα από τον έπαρχο του Ιλλυρικού Λεόντιο, στη θέση όπου βρισκόταν ο τάφος του αγίου (εκεί είχε ιδρυθεί από τους θεσσαλονικείς χριστιανούς, μετά την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων, το 313 μ.Χ., ένα μικρό προσευκτήριο προς τιμήν του συμπολίτη τους, μάρτυρα Δημητρίου). Μεγάλο μέρος του εν λόγω ναού καταστράφηκε από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε μεταξύ των ετών 629 και 639.
Ο ναός επανοικοδομήθηκε διευρυμένος από τον επίσκοπο Ιωάννη, λεηλατήθηκε από τους Σαρακηνούς και τους Νορμανδούς, μετατράπηκε δε σε τζαμί από τους Τούρκους επί σουλτάνου Βαγιαζήτ Β’.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, ο ναός λειτούργησε εκ νέου ως χώρος λατρείας και τιμής του Αγίου Δημητρίου.
Η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης την 5η και 6η Αυγούστου 1917 μετέβαλε σε ερείπια τον ιστορικό ναό (διασώθηκαν απλώς λείψανα από τον εξαίρετο γλυπτικό και ζωγραφικό διάκοσμό του), που αναστηλώθηκε εκ βάθρων το 1926 και κατά τα έτη 1946-1949.
Ο μεγαλοπρεπής ναός του πολιούχου και προστάτη της Θεσσαλονίκης, ένα από τα λαμπρότερα χριστιανικά αρχιτεκτονικά μνημεία, είναι μια πεντάκλιτη βασιλική με αμφικλινή στέγη, νάρθηκα, εγκάρσιο κλίτος και υπερώα επάνω από όλα τα κλίτη και το νάρθηκα.
Άγιος Δημήτριος: κόσμημα και καύχημα της Θεσσαλονίκης, ο κατεξοχήν λατρευτικός χώρος της πρωτεύουσας της Μακεδονίας
Άγιος Δημήτριος Μυροβλύτης: Ο βίος και το μαρτύριό του
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη κατά τους χρόνους της βασιλείας του μεγάλου διώκτου των Χριστιανών Διοκλητιανού και Μαξιμιανού Ερκούλιου (284-305 μ.Χ.). Καίσαρας της Μακεδονίας τοποθετήθηκε ο Μαξιμιανός Γαλέριος, ο οποίος εξαπέλυσε αληθινό πόλεμο εναντίον των Χριστιανών.
Ο Άγιος Δημήτριος ήταν εκλεκτό μέλος της εκκλησίας των Θεσσαλονικέων και προερχόταν από ευσεβείς και επιφανείς γονείς. Είχε δε προικισθεί από τον θεό με πολλά αγαθά και με πλήθος σωματικών και πνευματικών χαρισμάτων. Η φήμη του έφθασε μέχρι το βασιλιά Γαλέριο, ο οποίος εκτιμώντας τις αρετές του τον έκανε μέλος της Συγκλήτου της πόλεως και τον διόρισε στρατηγό όλης της Θεσσαλίας και ανθύπατο και αφέντη όλης της Ελλάδας.
Ο Άγιος Δημήτριος, ως χριστιανός, κατηχούσε και δίδασκε με ιεραποστολικό ζήλο και με τη φωτεινή παρουσία του τους Θεσσαλονικείς, που τους κατέκλυσε η ειδωλολατρία, οδηγώντας τους προς τον Χριστό και την αλήθεια Του. Όταν πληροφορήθηκε ο Μαξιμιανός τη δραστηριότητα αυτή του Αγίου, διέταξε και τον έφεραν ενώπιον του.
Ο Άγιος ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό με συνέπεια να τον οδηγήσουν στη φυλακή, σ‘ ένα παλαιό δημόσιο λουτρό δίπλα στο στάδιο, όπου υπέστη πολλές κακουχίες και βασανιστήρια.